دومين گونه عمده گردشگري كه مي تواند در سطوح خارجي گردشگران بسياری را براساس گرايش های تقاضای بازار به مقاصد گردشگری جذب نمايد، اكوتوريسم مي باشد.‌اکوتوريسم که با انگيزه سفربه مناطق دارای جاذبه های طبيعی شکل می گيرد توسط سازمان جهاني گردشگري(WTO) اينگونه تعريف شده است " مسافرت به مناطق طبيعي كه همراه با مسئوليت باشد و موجب بهبود بخشيدن به سطح زندگي مردم محلي و حفظ محيط زيست شود"(Hvenegaard,1994,25).از اين رو اکوتوريسم بايد مستلزم ويژگی های زير باشد:

1.      برجای نهادن آثار مثبت در زمينه حفاظت از محيط زيست و ارتقاء کيفيت مديريت آن

2.      حداقل آثار منفی برای محيط طبيعی و جوامع محلی

3.      به حداکثر رساندن مشارکت مردم محلی در تصميم گيری های مربوط به فعاليت گردشگری

4.      تدارک فرصت های مناسب برای مردم محلی و دست اندرکاران گردشگری برای ارتقاء بهره وری وچگونگی پايداری آن